แสดงถึงความเสี่ยงต่อสุขภาพที่ร้ายแรงมาก ไม่น้อยไปกว่าการเพิ่มการสัมผัสกับเชื้อโรคในอุจจาระ น้ำเสียดูเหมือนจะเป็น ‘จุดร้อน’ สำหรับแบคทีเรียดื้อยาปฏิชีวนะในบูร์กินาฟาโซ”“เราต้องการการสอบสวนเพิ่มเติมอย่างเร่งด่วนเพื่อพิจารณาว่าประชากรที่สัมผัสเชื้อได้รับผลกระทบจากปัญหาสุขภาพนี้มากน้อยเพียงใด นอกจากนี้ยังมีความจำเป็นเร่งด่วนในการปรับปรุงการเข้าถึงน้ำสะอาด สุขอนามัย และสุขอนามัย
ทั่วโลกในประเทศที่มีรายได้น้อยและปานกลาง
เพื่อช่วยป้องกันไม่ให้เชื้อดื้อยาแพร่กระจายจากสิ่งแวดล้อมไปสู่ผู้คน”Dr Blaise Bougnon จากมหาวิทยาลัยยาอุนเด (ประเทศแคเมอรูน) แสดงความคิดเห็นว่า “มีรายงานว่าชาวเมืองประมาณ 200 ล้านคนทำการเกษตรในเมืองทั่วโลก และในบางกรณี ผลิตผักที่เน่าเสียง่ายได้ถึงร้อยละ 90 ของเมือง ตามการวิจัยของสหประชาชาติ“กว่าร้อยละ 80 ของ
น้ำเสียจากครัวเรือนและอุตสาหกรรม
ที่เกิดขึ้นในประเทศที่มีรายได้น้อยและปานกลางถูกปล่อยทิ้งสู่สิ่งแวดล้อมโดยไม่ผ่านการบำบัด เนื่องจากต้นทุนต่ำ ความพร้อมใช้งาน และปริมาณสารอาหาร การเกษตรในเมืองจึงอาศัยน้ำเสียเพื่อการชลประทาน”มีแบคทีเรียจำนวนมากขึ้นที่ดื้อต่อยาปฏิชีวนะทั่วไปและไม่สามารถรักษาได้ด้วยการรักษาในปัจจุบัน การดื้อยาปฏิชีวนะนำไปสู่ความต้องการยาราคาแพงขึ้น ซึ่งหลายคนไม่สามารถจ่ายได้ ส่งผลให้
เกิดการเจ็บป่วยและการตายเพิ่มขึ้น
ระหว่างร้อยละ 50 ถึง 90 ของยาปฏิชีวนะที่ให้แก่คนและสัตว์จะถูกขับออกมาในรูปของส่วนผสมของยาหลักและรูปแบบเมแทบอไลต์ โดยมีระดับของยาที่ออกฤทธิ์อย่างมีนัยสำคัญซึ่งสิ้นสุดในสิ่งแวดล้อม ซึ่งพวกมันอาจคงอยู่ในระบบนิเวศของดินและน้ำการศึกษาพบหลักฐานในตัวอย่างน้ำคลองของเชื้อโรคที่มักก่อให้เกิดโรคที่มากับน้ำ ซึ่งอาจทำให้ผู้คนสัมผัสโดยตรงหรือโดยอ้อมกับน้ำเสียเหล่านี้ซึ่งมีอาการท้องเสียเฉียบพลัน
โรคกระเพาะเรื้อรัง และกระเพาะและลำไส้อักเสบ
ในประเทศที่มีรายได้น้อยและปานกลาง มีคนเสียชีวิตจากโรคอุจจาระร่วงปีละ 842,000 คน อ้างจากองค์การอนามัยโลก เนื่องจากน้ำ สุขอนามัย และสุขอนามัยไม่เพียงพอเป็นเวลาหลายศตวรรษที่อ้อยได้จัดหาแอลกอฮอล์ เชื้อเพลิงชีวภาพ วัสดุก่อสร้างและทอผ้าให้แก่สังคมมนุษย์ และเป็นแหล่งน้ำตาลที่พึ่งพามากที่สุดในโลก ตอนนี้
นักวิจัยได้ค้นพบรางวัลทางวิทยาศาสตร์อันหอมหวานจากอ้อย
นั่นคือ ลำดับจีโนมที่ใหญ่โตและซับซ้อนของมัน ซึ่งอาจนำไปสู่การพัฒนาสายพันธุ์ที่แข็งแรงและให้ผลผลิตมากขึ้นการผลิตซีเควนซ์ที่ครอบคลุมต้องใช้ความพยายามร่วมกันโดยนักวิทยาศาสตร์กว่า 100 คนจาก 16 สถาบัน; งานนี้ใช้เวลาห้าปีและจบลงด้วยการตีพิมพ์ใน Nature Genetics แต่แรงจูงใจในการจัดการกับโครงการนี้เกิดขึ้นนานก่อนหน้านั้น
Credit : สล็อตเว็บตรง
